Als kind luisterde ik ze cassettebandje na cassettebandje. Sprookjes uit alle windstreken. En boeken… stapels fictie. Zij maakten dat ik helemaal weg kon kruipen in een andere wereld. Vol fantasie. Tot in detail bedacht ik hoe verhalen, ook de in-mijn-hoofd- verhalen, eruit zouden zien. Een hele wereld ontvouwde zich en niemand die dat kon zien of horen. Hoe heerlijk! En hoe fijn dat ik steeds meer van deze interne wereld naar buiten kan halen. Door zelf niet alleen te creëren als maker, maar er ook anderen mee vooruit te helpen. Creatief, concreet en oplossingsgericht, want dat past mij.
Er is één sprookje dat ik vroeger vreselijk vond: Alice in Wonderland. Wellicht door een niet al te leuke film die mij met enge dromen uit mijn slaap hield(?) De ironie vertelt dat juist dit toch wel prachtig en zeer veelzijdig sprookje de rode draad vormt voor een serie trainingen die ik heb ontwikkeld met hoogbegaafdheid als thema. Het verhaal, de personages, de bizarre conversaties en gebeurtenissen: ze lenen zich perfect om (vaak) niet kloppende situaties op een ervaringsgerichte, creatieve manier aan te vliegen. Voor mij persoonlijk is dit maken het leggen van een puzzel. Theorie ombuigen naar een werkvorm passend in het totaalverhaal. Concreet maken en doen. En dan tot het besef komen dat er nog heel veel deuren meer te openen zijn naar en in Wonderland… Het lijkt de echte wereld wel. Geen idee welke deuren zich nog gaan openen.
Mocht je dit lezen en eens iets anders willen: een frisse blik van buiten, een thema dat leeft anders aanvliegen, concreet maken, met je team inhoudelijk en ervaringsgericht aan de slag of gewoon eens kennis maken… de sleutel is gewoon even contact opnemen.